"Sweet Virginia" foi o sexto curte do seu doble album do 1972 "Exile On Main St". Grabado entre 1971 e 1972, "Sweet Virginia" é unha lenta canción country, escrita por Mick Jagger e Keith Richards. A canción ten un solo de harmonica de Jagger, un de saxone por Bobby Keys y un coro femenino. Charlie Watts toca un country shuffle rhythm.
versión estudio disco
versión en directo
Chords
intro:(A E A D A D B7 A D B7 A D B7 A D A E A)
D B7 A
Wading through the waste stormy winter
D B7 A
And There's not a friend to help you through
D B7 A D
Trying to stop the waves behind your eyeballs
A E A
Drop your reds drop your greens and blues
D B7 A
Thank you for your wine, California
D B7 A
Thank you for your sweet and bitter fruits
D B7 A D
Yes, i've got the desert in my toenail
A E A
And hid the speed inside my shoes
coro
D B7 A
But come on, come on down sweet Virginia
D B7 A
Come on honey child i beg of you
D B7 A D
Come on, come on down you got it in you
A E A D A
Got to scrape that shit right off your shoes
final D B7 A D B7 A D B7 A D A E A D A
Batallando con lo que queda del tempestuoso invierno
y no hay ningun amigo que te pueda ayudar a salir adelante
intentas detener la oleada detras de tus ojos
deja caer tus rojos deja caer tus verdes y azules
Gracias por tu vino
California
gracias por tus dulces y amargos frutos
si, llevo el desierto en las uñas de mis pies
y la anfetamina escondida en mi zapato
Pero vamos atrevete dulce Virginia
vamos dulce niña te lo ruego
...
vamos atrevete lo llevas en ti
tienes que sacar esa miedra de tus zapatos
Graham Alvin Barnes foi un músico Inglés de blues-Rock, Guitarrista excepcional, que tamen tocaba baixo eléctrico, sitar, e tiña unha excelente voz. Faleceu 0 6 de marzo do 2013 e foi un dos míticos compoñentes dos "Ten Years After"
Los Tamara - Extractado da Galipedia
Noia, 1958 - 1976, Pucho Boedo (voz), Sito Sedes (voz), Enrique Paisal Rego (teclados), Antonio Vazquez (saxo), Prudencio Romo (guitarra), Alberte Romo (guitarra), Quique Alvarado (baixo) e Antonio Cruz (batería)
Los Tamara foron unha banda de pop formada en Noia que foi enormemente popular nos anos 60 e 70, facendo unha nova forma de música popular galega, incluindo novas influencias do Soul e o Rock, arranxos audaces e moitas letras en galego, incluíndo poemas dos grandes escritores na nosa lingua.
A banda foi formada en 1958 por Prudencio Romo, seu irmán Alberte, Manolo Paz, Xosé Sarmiento (guitarra e clarinete), Germán Olariaga (Violinista e cantante), e Enrique Paisal, aproveitando unhas vacacións de Semana Santa. En 1961 uníuselles o que sería o seu líder carismático: o cantante coruñés Pucho Boedo.
En palabras de Prudencio: "Los Tamara formáronse para poder saír de España e poder traballar no extranxeiro, xa que daquela o traballo en España era bastante limitado. Había que parar toda a coresma e non era posible que os músicos traballasen. Durante a semana santa naqueles días non se tocaba máis que música relixiosa nas emisoras de radio e todo iso. Non había bailes, non había festas e entón os músicos quedaban sen traballo; para evitar isto, decidimos formar un grupo que puidese tocar todo o ano e a solución era marcharse ao extranxeiro".
A historia do nome foi desvelada nunha entrevista nos 60:
"Era o momento en que se levaban moitos nomes americanos e nós estabamos en dúbida. Pero o alcalde de Noia, Manolo Ons, díxonos: Por que non buscades un nome galego para o voso conxunto?".
E de aí veu o nome, antiga denominación do Tambre, o río que pasa por Noia. O nome recordábao Prudencio Romo de cando cursaba estudios no Instituto de Noia (situado onde hoxe están os xulgados). Alí había un mapa antigo de Galicia. Nel aparecía o río Tambre, pero alí non poñía río Tambre, senón río Tamara. Prudencio preguntoulle a un dos seus profesores a que era debido e este explicoulle que antigamente se chamaba así porque atravesaba territorios dos antigos condes de Trastamara (ainda que a orixe do nome é anterior, o rio xa se chamaba asi en época romana).
Tras uns comezos locais e unha primeira actuación en televisión en 1958, comezaron unha xira que os levou por todo o Magreb: Tocaron no casino de Marrakech, no Negresco e tamén no Casino en Casablanca asi como en Tánxer en 1959 e en Orán en 1960. Esta xira tiveron que abandonala repentinamente en Arxelia, cando estoupou a Guerra da Independencia, de onde tiveron que saír nun avión da Cruz Vermella que ía a Marsella. As viaxes leváronnos até o Olympia de París onde actuaron durante dous meses en 1960, fazaña inédita nun grupo peninsular.
O carismático cantante Pucho Boedo entrou no grupo de casualidade no ano 1961. Estando en Francia, o cantante que tiñan ata entón, Germán, que tamén era de Noia (ao igual que Prudencio) namorouse perdidamente e marchou cunha rapaza para Córsega da noite para a mañá, abandonando o grupo. Entón Prudencio chamou ao seu amigo Pucho, que se atopaba en Madrid (en concreto no salón de té Casablanca), para ver se el podía axudalos. Foi entón cando Pucho se uníu ao grupo.
Gravaron o seu primeiro EP en 1962 no selo francés Bel-Air. No 64 cantaron por vez primeira en galego Galicia, terra nosa, iniciando un estilo popular enraizado na música e, sobre todo, na poesía galega, que lles daría grandes éxitos nos setenta, xunto coas súas versións dos temas mais dispares, desde Aznavour, Mikis Theodorakis e o seu Zorba el griego, Otis Redding, ata James Brown e o seu I Got You (I Feel Good), que eles publicaron en single co título de Soy muy feliz na cara B do famoso tema A Santiago voy (1967) , e mesmo o clásico popular grego Misirlou, do que en 1994 Quentin Tarantino incluiu a versión de Dick Dale no seu filme Pulp Fiction.
Paco Montero entrou a formar parte da banda en 1975, e a partir de 1976 sustituiu a Pucho como cantante, continuando co grupo cunha nova formación e gravando varios LPs (un deles acompañado polo propio Pucho). Os integrantes orixinais xa só se reunirán despois da morte de Pucho para gravar en 1990 o disco homenaxe: Carta A Un Amigo con Sito Sedes na voz. A iniciativa do IGAEM, volveron con esta formación en 2002 co CD Agora é Sempre.
